Við höfum verið að kynna okkur hin ýmsu hverfi Brooklyn. En Brooklyn er stærsti og fjölmennasti (2,5 milljónir íbúa) bæjarhlutinn af þeim fimm sem mynda New York borg. Eitt kvöldið fórum við Gunna í göngutúr og ætluðum að skoða Greenpoint sem er næsta hverfið við Williamsburg. En við höfum sennilega gefist of fljótt upp, enda var lítið um að vera í þeim götum sem við löbbuðum um, og snerum við án þess að uppgötva leyndardóma hverfisins.
Einn daginn skoðuðum við BAM sem er listamiðstöð þar sem boðið er uppá alþjóðlega listviðburði. Við gegum síðan um Brooklyn Heights og enduðum á gangstíg meðfram Austuránni þar sem við nutum útsýnis yfir á Manhattan. Þaðan lá leiðin í hverfi sem er á milli Brooklyn brúar og Manhattan brúar sem heitir Dumbo. Þar eru búðir og skemmtilegir veitingastaðir, m.a. einn sem Gunna og Goggur borðuðu á sem heitir Bubby’s þar sem einnig er frábært útsýni yfir Austurána.
Okkur langaði líka til að kynnast Park Slope sem er eitt af mörgum hverfum Brooklyn og þeim frábæru stöðum sem er að finna á 5th avenue. Við fengum tips um Al di La þar sem á að vera frábær heimilismatur, en þar var löng biðröð og við fengum ekki einusinni pláss í biðröðinni, en fórum í staðinn á frábæran Sushi stað. Leigubílstjórarnir neituð að keyra okkur til baka til Williamsburg, sögðust ekki rata. En við hittum loksins á ratvísan leigubílstjóra sem bjó í Brooklyn og við komumst heim.
Við höfum farið á nokkra staði í Williamsburg. Um daginn var Max ZT, Dulcimer spilari að spila með hljómsveit á Galapagos sem er tónleikastaður með sundlaug (ekki til að synda í). Við Gunna fórum með einni bekkjarsystur minni og skemmtum okkur konunglega. Flestir staðirnir í sömu götu eru með sundlaugar eða eitthvað vatnsþema.
Gunna og Goggur eiga einn dag eftir og ég fæ næstu sendingu af gestum í dag. Það er búið að vera frábært að hafa Gunnu, við höfum haft það virkilega huggulegt. (Nema að ég hef þurft að nördast svoldið).

Við systur lentum aldeilis í ævintýrum í gær!  Eftir dágott dugnaðarkast við tölvurnar í gærmorgun, skelltum við okkur í bæinn. Við tókum stefnuna á Guggenheim safnið, sem er afarflott. Hannað af
Frank Lloyd Wright, ein flottasta bygging í heimi. Sýningarnar þar  núna voru svona la la, en einn gesta safsins  um leið og við var  leikarinn Kevin Klein. Hann var með dóttur sinni þótti okkur  mikill fengur í að sjá hann berum augum.  Hann bara lallaði þarna um, hallaði höfðinu aftur og pírði augun til að gaumgæfa listaverkin og við vorum svona þremur skrefum á undan og reyndum eins mest og við máttum að glápa ekki meira á hann en listaverkin. Hann er  hér í bæ (kannski á hann heima hérna ég veit það ekki) en allavega er hann að leika í Cyrano de Bergerac á Broadway.  Því miður er sviðsmannaverkfall, þannig að við getum ekki farið að sjá hann.

Nú, næst lá leiðin niður í bæ, Down town. Við gengum flottar götur, Bleeker Street og 8th Aveune í
áttina að Meatpacking district sem er mest hipp kúl svæðið núna. Fengum okkur kokteil á
einum smörtum stað og rákum nefið  inn í nokkra aðra rosalega. Á Bleeker Street fórum við inní gourmet búð og keyptum Siggi's skyr.  Næst var plan Lilju að fara á Poetry slam, það var í Austurþorpinu og Lilja
er ansi hættuleg með það að draga mann gangandi þingmannaleiðir þrjár- en það var þess virði því að á Nuyorican Poets Cafe var troðið út úr dyrum og ljóðakeppnin að byrja.  Þarna var mikill hiti í fólki, hrópað
og kallað og ljóðum gefin einkun.  Eitt skáldið var albest og hann heitir Jamaal St. John.  Við stoppuðum þarna í um 1 og 1/2 tíma en ég var orðin ansi sárfætt eftir þingmannaleiðirnar og svo voru engin sæti
á slamminu.  Við héldum þá heim á leið og þegar við komum hingað í götuna til Lilju stoppuðum við á einum pubb á Bedford Avenue.  Servitrísan var geðþekk og tók að spjalla við okkur og þegar kom í ljós að við værum frá Íslandi sagði hún að uppáhalds dansari sinn væri íslensk, hún mundi ekki hvað hún hét en tólistarmaðurinn sem dansarinn vinnur með væri í miklu uppáhaldi hjá sér líka og hann héti Johann Johannson.  Þið getið ímyndað þér hissuna og gólin þegar hún heyrði að við værum systur hans.  Við höfðum út úr þessu frían bjór á barnum út á frægð Jonna. Hún hafði hitt hann í Vín og spallað við hann fyrir nokkrum árum síðan, er dansari sjálf og langar alveg ofsalega að vinna með honum.
Þetta var nú meiri dagurinn!

Í liðinni viku hitti ég þær mæðgur Kristrúnu og Sæunni og borðaði með þeim á Roul’s sem er franskur veitingarstaður í Soho. Ótrúlega góður matur og notarlegt andrúmsloft. Við sáum líka jólasýningu í Radio City með The Rocketts. Jólasýning er árviss viðburður í Radio City og er þetta 75. árið sem hún er sýnd. The Rocketts, 36 dansarar sem eru eitt af táknum New York, halda upp sýningunni með aðdáunarveðri koreografíu.
Ein kennslustund í öðru námskeiðinu sem ég tek var haldin í The Metropolitan Museum Of Art. Við fengum fyrirlestur um það sem safnið hefur uppá að bjóða fyrir kennara og skólaheimsóknir. Okkar hlutverk var að útbúa kennslustund byggða á verkum úr safninu. Þegar safnskoðun var lokið héldum við upp á efri hæðir þar sem við nutum tónlistar og drukkum vín.
Nú eru aðrar mæðgur komnar í heimsókn og fjörið heldur áfram.

Ráðstefna NYS TESOL (Félag kennara sem kenna ensku sem annað tungumál- í New York fylki) var haldin í White Plains dagana 2. og 3. nóvember. Þar sem ég er mikill ráðstefnu fíkill og ráðstefnan bar yfirheitið “Technology: The Language that Brings Us Together”, gat ég ekki annað en skellt mér. Ég fékk stúdentaafslátt gegn smá sjálfboðavinnu sem ég innti af hendi. Ég vaknaði fyrir allar aldir og tók lest frá Grand Central Station, sem er stórfengleg bygging. Lofthæðin og rýmið virka þannig að maður finnur ekki fyrir mannfjöldanum sem steymir um gólf og ganga á háannatímum.  Stöðin öll er sannarlega eins og listaverk.
Um 600 manns sóttu ráðstefnuna og var fjöldi erinda um 120. Eins og svona ráðstefnur heilla mig þá hrellir það mig jafn mikið að þurfa að velja milli erinda sem ég ætla að hlusta á. Ég lenti tvisvar í því að hafa valið vel, en ákvað að fara út í miðju erindi til að ná öðru erindi (þetta er græðgi!!), sem reyndist síðan vera lélegt í bæði skiptin.
En í heildina held ég að ég sé ánægð með ráðstenfuna. Samt missti ég af báðum aðal fyrirlesurunum. Annar þeirra var Dave Sperling sem heldur úti Dave’s ESL Café (ESL er English as a Second Language),  sem er nokkuð góður vefur sem ég hef oft notað. Reynsluleysi mitt af Amerískum ráðstefnum gerði ekki ráð fyrir því að borga sérstaklega til að heyra í aðalfyrirlesara, þetta fór fram hjá mér. En ég tók þátt í hádegisverði þar sem nokkrir kennarar voru heiðraðir. Þar var m.a. Andrea nokkur Honingsfeldt sem var á Íslandi sem Fulbright styrkþegi 2002. Hún hélt marga fyrirlestra sem ég man eftir og ég veit að hún aðstoðaði mikið við mótun nýbúakennslunnar í Reykjavík. Á ráðsefnunni fékk Andrea verðlaun fyrir að vera “Outstanding teacher” sem felst í framúrskarandi kennslu, þjónustu við nemendur og fyrir að láta að sér kveða bæði faglega og samfélagslega.
Á ráðstefnunni bar margt á góma sem ég hef kynnst á kúrsunum sem ég tek hér, s.s. tæknin við upplestur sem einkennist af; read aloud, shared reading (ég verð með kynningu á “sared reading” kennslustund á þriðjudaginn), think aloud, text-to-self, text-to-world, og text-to-text. Einnig var fjallað um sjálfstæðan lestur, að dýpka skilning á textanum með því að gafa sig ofan í hann og merkja inná spássíur og undirstrika eftir kúnstarinnar reglum. Og lestur með áherslu þar sem notast er við “readers theater” sem líkist útvarpsleikriti þar sem hlutverkum er skipt niður á hópa, þeir lesa texta upphátt í kór. Nemendum er kennt að nýta sér greinarmerki og samhengi textans til að láta lesturinn hljóma áhugaverðan.
Hvað tölvur varðar þá var kynning á podkastvefum nokkuð áhugaverð, einnig hvernig nemendur unnu heimildarmynd um þá pólitísku ákvörðun að skera niður framlög  til enskukennslu fyrir útlendinga. Ég heyrði af vef með stafrænu kvikmyndasafni frá Discovery channel sem skólarnir kaupa aðgang að sem heitir “United streaming videos” og einnig heyrði ég af myndavél sem heitir “Document camera” sem er tengd við skjávarpa og varpar mynd af því sem er sett undir myndavélina uppá vegg.
Ég hef farið í tvær skólaheimsóknir hér og fylgst með ESL kennslu. Margir aðstoðarmenn voru í annarri kennslustofunni eða 4 í 20 barna bekk með nokkrum sérkennslunemendum. Ég á eftir að spyrjast nánar fyrir um þetta. En mér skilst að yfirleitt séu aðstoðarkennarar inni í tímum. Ég stefni á fleiri heimsóknir. Ég komst að því á ráðstefnunni að kennarar í New York eru vel launaðir. Þeir sem eru með master hafa 65.000 USD á ári og þeir tala ákaflega vel um stéttarfélagið sitt sem m.a. styður vel við endurmenntun þeirra. Þeir geta sótt námskeið víða og fengið þau metin til eininga sem þeir safna upp í master, sem veitir launahækkun. Öll námskeiðin eru seinnipart dags. Námskeiðin sem ég sæki byrja kl 5 og 7.
Mér finnst áberandi hvernig markviss mælitæki eru notuð hér á frammistöðu nemenda. Kennarar greina hvar nemandi er staddur í tungumálanámi; beginner, early intermediate, intermediate, advanced. Lesturinn er skilgreindur í þrepum 1., 2., 3., og 4. Í New York fylki er notast við svokallað DRA (development reading assessment) lestrarpróf en þar eru þau hætt að mæla hraða. Þau mæla færni og lesskilning, hvort nemendur geta endursagt og svarað lesskilnings spurningum. Á ráðstefnunni var t.d. talað um ellefu ára nemanda sem var early intermediate ESL, með lestrargetu 3. bekkjar. Ég man ekki hvernig lesturinn er mældur heima, en fannst þetta áhugavert.
Hér eru kennarar mjög óánægðir með lög sem Bush setti árið 2001 sem kallast NCLB (No child left behind) sem eiga að bæta frammistöðu grunnskólabarna. Styrkir til skólanna byggja á niðurstöðum þeirra prófa sem lögin kveða á um að lögð séu fyrir alla nemendur. Kennarar eru sérstaklega óánægði með það að ESL nemedur séu látnir taka þessi próf á jafnt við aðra.
Ég vona að þeir sem eru ekki kennarar en hafa lent í því að lesa bloggið deyi ekki úr leiðindum, en það sem ég er orðin svo gleymin þá finnst mér gott að hafa þetta niðurskrifað einhversstaðar, “for future references”.